Dlaczego herb Galicji?

Słowo herb pochodzi z czeskiego erb, co z kolei jest kalką niemieckiego Erbe, oznaczającego dziedzictwo. Do Polski, herby dotarły w XIII wieku, prawdopodobnie z Niemiec i Czech przez Śląsk.
Ziemie polskie przyłączone do Austrii w wyniku rozbiorów, określone mianem Królestwa Galicji i Lodomerii, stały się po 1849 roku jednym z krajów koronnych monarchii Habsburgów.
Określenie Galicja i Lodomeria, potocznie skracane do samej tylko Galicji, do szerszego użycia weszło po I rozbiorze Polski. Wówczas to Austrii przypadły ziemie obejmujące m.in. Ruś Czerwoną ze Lwowem, Przemyślem, Sanokiem i Bełzem, południową Małopolskę z Oświęcimiem, Tarnowem i Nowym Sączem oraz zachodni fragment Podola (Tarnopol, Zbaraż) i fragment ziemi chełmsko-włodzimierskiej z Zamościem. Galicja była ogromnym tyglem narodowo-wyznaniowym i ojczyzną Polaków, Rusinów, Niemców, Żydów, Ormian, Karaimów, Mołdawian, Czechów, Węgrów, Romów.
Nasza Fundacja w swoich działaniach odwołuje się do winiarskich tradycji Królestwa Galicji i Lodomerii. Wzoruje się również na panującej w tej historycznej krainie wielonarodowej kulturze. Odradzająca się w Polsce winiarska tradycja ma korzenie sięgające do sąsiednich krajów – Słowacji, Czech, Węgier, Austrii i Ukrainy, czyli terenów byłej Galicji.
Nowy herb Galicji i Lodomerii powstał w 1804 roku. Przedstawiał on w polu błękitnym pas czerwony (barwa Lodomerii), nad nim kawkę czarną, a pod nim trzy złote korony (herb archidiecezji krakowskiej). Nowe godło kawka, miało nawiązywać do księstwa Halickiego (kawka –halka). W naszej zmodyfikowanej wersji herbu Galicji, okalające królewską koronę kłosy zbóż i chabrów zastąpiła winorośl, jako symbol obecnych na tych terenach tradycji winiarskich.